یک شب نیمه بارانی

روی صندلی های فرودگاه نشسته ام..تا اولین نفری باشم که ورودت را به پاریس تبریک میگویم شاید هم دلم آنقدر برایت تنگ شده بود که نمیتوانستم بیشتر از این منتظر باشم هیجانه غریبی دارم تصورت میکنم هزاران و هزاران بار و جمله هایی را که باید بگویم توی ذهنم مرور میکنم خنده ام میگیرد با خودم میخندم ...که یک لحظه احساس میکنم بوی عطرت توی فضای اطرافم پیچید بی اختیار سرم را برمیگردانم و دنبالت میگردم شک نمیکنم که بوی عطر محبوبه توست هر چه اطراف را نگاه میکنم جز صورت های نا آشنا چیزی نمیبینم گوشیم یک بیپ کوچولو میکند به گوشی که نگاه میکنم میبینم یک مسیج دارم از شماره ای نا آشنا وقتی بازش میکنم میبینم نوشته:همین الان از کنارت رد شدم عشقه من....احساس بغضه عجیبی میکنم اینبار هم بدجنسی کردی سرم را که برمیگردانم میبینم ایستاده ای پشت سرم چشم های آب ات برق میزند و همان لبخند همیشگی را داری... می پرم توی بغلت و محکم بغلم میکنی احساس آرامش عجیبی دارم بغضم میترکد و مات و مبهوت به من خیره میشوی اشک هایم را پاک میکنی و حرف های خوشمزه ای توی گوشم زمزمه میکنی ...چقدر دلم برای بوی عطر محبوبت تنگ شده بود..از فرودگاه پاریس که خارج می شویم احساس میکنم میخواهی چیزی بگویی اما باز همان دیواری که آن 9 روز اطرافه احساسم کشیدم باعث میشود بترسی ..کمکت میکنم و میگویم کلی تدارکات برای یک شام دو نفره دیده ام ..چشم هایت برق میزند و باز همان لبخند همیشگی...کلی با خودت چمدان آوردی و یک عالمه کت و شلوار برای جلسه های رسمیت.. پیشنهاد میکنی که بروی خانه ی خودت و یک دوش بگیری و وسایلت را جمع و جور کنی و برای یک شام دونفره ی رمانتیک آماده شوی..راننده مرا میرساند به خانه ام در پاریس 15 ...محله ای فرنسوی نشین که تا ایفل 10 دقیقه بیشتر راه نیست..می آیم خانه...دوش میگیرم... آماده میشوم ..میز شام را میچینم و شراب سفید را انتخاب میکنم برای نوشیدن ...یک آهنگه زیبا میگذارم از سلن دیون به نام...
le blues du businessman
آرام و عاشقانه میخواند که تو هم میرسی..با آن عطر محبوبت و همان شیک پوشییه همیشگی ات و همان چشم های آبی دوست داشتنی..آرام صندلی ات را به من نزدیک میکنی و آرام آرام از این چند ماه و کار هایی که کردی می گویی درست مثله فرانسویها که غذا خوردنشان چند ساعت طول می کشد و دسته کمی از مراسم مذهبی ندارد غذا خوردن تو هم دسته کمی از فرانسوی ها ندارد ...کمکم میکنی ظرف های شام را جمع کنم ....لپ تاپت را از روی میز برمیدارم و تا حواست نیست روشنش میکنم... پسورد میخواهد ...ظرف های شام را تمییز میکنی و میگذاری توی ماشین ظرف شویی ...هنوز دارم با لپ تاپت ور میرم ..یک نگاه کوچک میکنی و میگویی: پسوردش را خودت باید حدس بزنی...تاریخ تولدت را میزنم...غذای مورد علاقه ات..بعد هم رنگی که دوست داری..و ورزش های مورد علاقه ات ..حوصله ام سر میرود هیچ کدام را قبول نمیکند...بیشتر فکر میکنم اما هیچ چیز به ذهنم نمی آید.. سرت را میگذاری روی شانه ام و میگویی نامم را تایپ کنم..اسمم را که تایپ میکنم قبولش میکند ..خنده ام میگیرد که اسمه مرا پسورد لپ تاپت گذاشتی.. بین فایل هایت میگردم.. دراز میکشم روی زمین مثله بچه ها و لپ تاپت را زیر و رو میکنم تو هم دراز میکشی کنارم .. با 2 لیوان شراب سفید و اجازه میدهی به عملیات جستجو ادامه دهم ..میروم تا سری به فیلم هایی که دانلود کردی بزنم .(.بانوی زیبای من) را انتخاب میکنم برای دیدن ..تکیه ات را میدهی به کاناپه و مرا در آغوشت جا میدهی.. لپ تاپ را میگذارم روی پایم تا هر دویمان فیلم را ببینیم...نفس هایت را پشت گردنم حس میکنم و باز همان آرامش عجیبی که بین بازوهایت دارم ...آرامشی که خیلی دوستش دارم آن هم در آغوشه تو که امن ترین مکان دنیاست...پاریس شب های زیادی را دیده اما این عاشقانه ترین شب من در پاریسه نیمه بارانی بود...

راستی درباره ی فسمته نظرات هم بگویم ...در قسمت (نظر به عنوان) نام/آدرس اینترنتی.... را انتخاب کنند و نام خودتان و آدرس وبلاگتان را بگذارید اینجوری راحت تر است :)